Ik droomde er op de middelbare school al van om directeur van een reclamebureau te worden. Ik zag het helemaal zitten om aan een eigen bedrijf te bouwen. Nadat ik stage had gelopen op een reclamebureau, vond ik dat ik mezelf prima als ondersteuner kon aanbieden. Mijn motto: onderzoekt eer gij communiceert. Voor mij was het niet meer dan logisch eerst een goed beeld te hebben van je eindgebruiker. Je moet toch weten voor wie je bezig bent? Met dat in mijn achterhoofd ben ik begonnen, in m’n eentje. Het was 1 april 1991. Ik stuurde honderd folders de wereld in, daar kwamen 35 afspraken uit voort en voor ik het wist had ik zeven opdrachten. Toen al stelde ik de klanten van onze klanten centraal en daar zijn we nu, dertig jaar later, nog steeds loyaal aan.

Ik ben er het meest trots op dat we met elkaar iets hebben neergezet dat onderscheidend is en bestaansrecht heeft. We onderscheiden ons, al die jaren al, doordat we alles wat we doen met enorm veel passie en enthousiasme doen. Dat straalt in alles door. Zelfs nu nog, ook al ben ik er al vier jaar niet meer bij, ik voel nog steeds die spirit in het bedrijf. Plezier is een belangrijke drijfveer, als je dat niet hebt, kan je je werk niet goed doen, dat zie je terug in de kwaliteit van je product of dienst.

Ik weet nog goed dat we een grote offerteaanvraag kregen van een ministerie, alles was al uitgeschreven, wat we moesten doen, maar ook vooral hoe we het moesten doen. Er was werkelijk niets meer dat we zelf konden toevoegen. Ik heb toen een mooie brief geschreven, waarin ik bedankte voor de opdracht omdat deze in strijd was met ons primaire bedrijfsdoel: plezier in het werk. Het gevoel toen ik die brief in de brievenbus deed!

Een van de manieren waarop ik heb geprobeerd voor een fijne werkomgeving te zorgen, is: ‘Do the shuffle’. Iedereen wisselt elk half jaar van werkplek. Zo zit je steeds met een andere collega en is je werkplek fysiek op een andere plek. Het trekt mensen los uit vaste patronen. Dat is goed voor de samenwerking, de veranderingsgezindheid en het ruimt elke keer lekker op. The shuffle zit er nog steeds in. Het werkt gewoon, dus waarom stoppen? Het laatste jaar werkt een groot deel van de Rockies thuis. Superknap hoe Barbara, Hans Marit en Martijn de spirit erin weet te houden. Iedereen is letterlijk los van het bedrijf, maar de verbondenheid is gewoon heel groot.

Mijn steeds terugkerende motto: als je niet kan delen kan je niet vermenigvuldigen. Dat zie ik nog steeds terug in hoe het management ook nu nog omgaat met het bedrijf. Dat delen gaat niet alleen over aandelen en winst, of over het delen van kennis en ervaring, maar ook over het delen van lief en leed. Je brengt meer tijd door met je collega’s dan met je huisgenoten, het is heel belangrijk dat je je veilig genoeg voelt om dingen die belangrijk voor je zijn te kunnen delen. Ik ben er trots op dat we het al die dertig jaar nooit echt moeilijk gehad, met elkaar niet en financieel niet. We hebben het voor elkaar gekregen om onderscheidend te blijven en mee te bewegen met de veranderende wereld om ons heen. Daar ben ik echt supertrots op.